مقام معظم رهبری: بصیرت یعنی اینکه بدانیم شمری که سر از حسین برید همان جانباز صفین است که تا مرز شهادت پیش رفت
به لطف خدا چون که دی ماه شد
دل خلق از آن فتنه آگاه شد
به روز نهم می شد به پا
تو گویی زمین لرزد از این سپاه
خدایا به این خلق بی واهمه،
عیان کن رخ مهدی فاطمه (علیهما السلام)
9 دی مصادف است با سالروز حضور عاشورایی مردم حماسه ساز و ولایتمدار ایران اسلامی در راهپیمایی 9 دی ماه 1388 که نقطه عطفی در تاریخ انقلاب و برگ زریّن دیگری در افتخارات مردم ایران محسوب می شود.
حماسه 9 دی ، نماد عزّت، استقلال و بصیرت مردمی است که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمان‌های انقلاب ایستاده اند و با صدای رسا اعلام کردند که اگر دشمن در برابر دین آنها بایستد در برابرتمام دنیای آنها خواهند ایستاد.
روز نهم دی ماه در تاریخ انقلاب اسلامی با عنوان روز «بصیرت» تبدیل به یوم الله و ماندگار گردید. در این روز ماندگار و تاریخی ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی، حماسه ای دیگر آفرید و دشمنان خدا و دینش را مأیوس و ناامید ساخت و قلب امام زمان (عج) و نائب بر حقش حضرت آیت الله العظمی ای(دامت برکاته) را شاد کرد.
می توان گفت نهم دی، روز غلبه جنود الهی بر جنود شیطان است. روز خروش ملت ایران و آشکار ساختن خشم مقدس در برابر اهانت ها و حرمت شکنی های عده ای غافل و یا مزدور وابسته به اجانب نسبت به مقدسات در روز عاشورای حسینی است.
روز نهم دی در واقع روز نه گفتن ملت ایران به سران فتنه و آری گفتن به نظام اسلامی و بیعت مجدد مردم با آرمان های والای حضرت امام خمینی(ره) و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است.
مردم در این روز، تیر خلاص را به سران فتنه شلیک و پشت پیکر نامبارک فتنه را به خاک مالیدند. در روز نهم دی ماه 1388، مشروعیت ی نظام اسلامی ایران بار دیگر با حضور خودجوش ده ها میلیونی مردم در تهران و تمامی شهرهای دیگر کشور به جهانیان اعلام گردید.
12آذر
قانون اساسى يكى از ثمرات عظيم بلكه بزرگترين ثمره جمهورى اسلامى است .
امام خمينى (ره )
قـانـون عـبـارت اسـت از يـك قـاعـده حـقوقى كه در يك متن بيان و وضع مى شود. مهمترين ويژگى قانون ، كليت و عموميت داشتن آن است . همه افراد در مقابل قانون مساوى هستند.
ويژگى ديگر جنبه الزامى آن است . هيچكس نمى تواند خود را از شمول اجراى قانون مستثنى سازد. قانون با دستور اخلاقى كه ضمانت اجراى دنيوى ندارد، تفاوت دارد.
البته در نظام جمهورى اسلامى ، تخلف از قانون فقط موجب مجازاتها و اعمال مقررات كشورى نيست ، بلكه اتكاى اين نظام به ولايت فقيه موجب شده كـه افـراد مـؤ مـن ، بـراى قـانـون احترامى بيش از يك دستور اجتماعى قايل شوند و تحت هيچ شرايطى اجازه تخلف از آن را به خود ندهند. بنابراين اگـر در مـرحله وضع قانون ، دقت كافى به عمل آيد و حقوق فردى و اجتماعى مردم ملحوظ گردد، نظام جمهورى اسلامى تضمينهاى مؤ ثرترى براى حفظ اعتبار قانون در اختيار دارد.
قانون اساسى
مـجـمـوعـه قـواعـد و مـقـررات كـلى كـه شـكـل حـكـومـت ، سازمان عالى قواى سه گانه كشور و ارتباط آنها با يكديگر و حقوق و آزاديهاى افراد را در مقابل دولت مشخص مى كند، قانون اساسى نام دارد.
تاريخ تدوين قانون اساسى در ايران .
كـشـور ايـران عـلى رغـم سـابـقـه تـاريـخى طولانى خود، تا به حال فقط دو نوع قانون اساسى را تجربه كرده است ، قانون اساسى مشروطيت و قانون اساسى جمهورى اسلامى .
تـاريـخ تـدويـن و تـصـويـب اوليـن قـانـون اسـاسـى بـه دوران نـهـضـت مـشـروطـيـت بـاز مـى گـردد. در رجـب سـال 1324 قـمرى ، با تشكيل كميسيون ويژه اى با شركت سران نهضت مشروطيت ، تنظيم نظامنامه انتخابات اولين مجلس شورا در تهران آغاز شد و در نـتـيـجـه آن ، اوليـن جـلسـه رسـمـى مـجـلس شـورا بـا تـعـداد 165 نـمـاينده در 14 مهر 1285، در كاخ گلستان با حضور مظفر الدين شاه كه با حال بيمار به آن محل آورده شده بود، تشكيل گرديد و مجلس اول با نطق شاه افتتاح شد.
انـتـظـار مـلت از ايـن مـجـلس ، تـدويـن و تصويب قانونى بود كه جايگزين استبداد شود. كميسيون قانون اساسى مجلس در جلسه 11 ذيقعده 1324، نمايندگان دربار و دولت را براى مذاكره درباره موارد لازم پيرامون قانون اساسى در مجلس دعوت نمود و در خاتمه اين جلسه موافقت درباره كليه 51 اصل قانون اساسى كه در پنج فصل تنظيم شده بود، حاصل گرديد و در تاريخ 8 دى 1285 شمسى ، مطابق با 14 ذيقعده 1324 قمرى ، به امضاى شاه و وليعهد محمد على ميرزا رسيد و سرانجام مجلس شوراى ملى پس از چهار ماه ، اولين قانون اساسى را تقديم ملت كرد.
قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران
پس از استقرار نظام جمهورى اسلامى به منظور فراهم آمدن زمينه هاى عملى مناسب براى حاكميت اسلام در تمامى شئون مملكت ، لازم بود قانون اساسى كـه مـبـيـن بـنـيـادهـاى فـرهـنـگـى ، اجـتـمـاعـى ، سـيـاسـى و اقـتـصـادى جـامـعـه ايـران ، بـر اسـاس اصـول اسـلامـى ، كـه رسـالت آن عـيـنـيـت بـخـشـيـدن بـه زمـيـنـه هـاى ذهـنـى نـهـضـت در بـه وجـود آوردن جـامـعـه اى مـبـتـنـى بـر قـسـط و عـدل اسـلامـى است ، تدوين گردد. بر همين اساس تعدادى از خبرگان ملت انتخاب و "مجلس بررسى نهايى قانون اساسى " در 28 مرداد 1358، با عضويت 75 نماينده افتتاح گرديد.
ايـن مجلس با عضويت تعداد زيادى از اسلام شناسان ، فقهاى بزرگ و با كوششهاى مستمر و شبانه روزى شهيدان گرانقدرى چون آيه الله بهشتى و شـهـداى مـحـراب و تـاءكيد امام (ره ) مبنى براينكه قوانين مصوبه در آن مجلس ((بايد صد در صد بر اساس اسلام باشد)) در مدتى بيش از سـه مـاه و نـيـم تـوانـسـت قـانـون اسـاسـى را در دوازده فـصـل مـشـتـمـل بـر يـكـصـد و هـفـتـادو پـنـج اصل تنظيم نمايد.
ايـن قـانـون در 24 آبـان 1358، بـه تـصـويـب (3/2) نـمـايـندگان مجلس بررسى نهايى قانون اساسى رسيد و سرانجام در همه پرسى كه طى روزهـاى يـازدهـم و دوازدهم آذر 1358 انجام گرفت ، ملت مسلمان ايران با دادن 5/99 درصد راءى موافق خود قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران را مورد تصويب نهايى قرار دادند و پس از آن ، امام (ره ) حاشيه قانون اساسى را جهت اجرا تنفيذ فرمودند.
در سـال 1368، قـانـون اسـاسـى بـازنـگـرى شـد و بـه 14 فـصـل و 177 اصـل افـزايـش يـافـت . ايـن فصول پس از بازنگرى عبارتند از:
فصل اول : اصول كلى ، شامل چهارده اصل است .
فصل دوم : زبان ، خط، تاريخ و پرچم رسمى كشور، داراى چهار اصل است .
فصل سوم : حقوق ملت ، اين فصل 24 اصل دارد.
فصل چهارم : اقتصاد و امور مالى ، اين فصل داراى سيزده اصل است .
فصل پنجم : حق مالكيت ملت و قواى ناشى از آن كه شش اصل دارد.
فـصـل شـشم : قوه مقننه ، اين فصل داراى 38 اصل است و در مبحث دارد: مبحث اول درباره مجلس شوراى اسلامى و مبحث دوم تحت عنوان اختيارات و صلاحيت مجلس شوراى اسلامى است .
فصل هفتم : شوراها، اين فصل داراى هفت اصل است .
فصل هشتم : رهبر يا شوراى رهبرى ، شش اصل دارد.
فصل نهم : قوه مجريه ، داراى 39 اصل است و در دو مبحث آمده است ،
الف : رياست جمهورى و وزراء. ب : ارتش و سپاه پاسداران .
فصل دهم : سياست خارجى ، اين فصل چهار اصل دارد.
فصل يازدهم : قوه قضاييه ، داراى نوزده اصل است .
فصل دوازدهم : صدا و سيما.
فصل سيزدهم : شوراى امنيت ملى .
فصل چهاردهم : بازنگرى در قانون اساسى .
كه اين سه فصل اخير هر كدام يك اصل دارند. در فصل اول آمده است :
((حـكـومـت ايـران ، جـمـهـورى اسـلامـى اسـت كـه مـلت ايـران ، بـر اسـاس اعـتـقـاد ديـريـنـه اش بـه حـكـومـت حـق و عـدل قـرآن ، در پـى انـقـلاب اسـلامـى پـيروزمند خود به رهبرى مرجع عاليقدر تقليد آيه الله العظمى امام خمينى (ره )، در همه پرسى دهم و يازدهم فـرورديـن مـاه يـكـهـزار و سـيـصـد و پـنـجـاه و هـشـت هـجـرى شـمـسـى ، بـرابـر بـا اول و دوم جـمـادى الاولى سال يكهزار و سيصد و نود و نه هجرى قمرى ، با اكثريت 2/98 كليه كسانى كه حق راءى داشتند به آن راءى مثبت داد.))
ویژگی های قانون اساسی
قـانـون اسـاسـى ، چـكـيـده مـحـور اصـلى اهـداف و افـكـار و آرمـانـهـاى مـلتـى اسـت كـه تـابـع مـكـتـب اسـلام اسـت . ايـن قـانـون / شـكـل حـكومت اسلامى در لباس فصول و اصول خود است و روح اسلام و قدرت ولايت در مديريت امت اسلامى را در تمام ابعاد مشخص مى كند. همچنين با تـوجـه بـه مبانى اسلام و لزوم حاكميت حدود الهى ، آراى مردم و روح دمكراسى را نيز بطور كلى رعايت كرده و به نحوى بسيار ظريف رابطه اين دو پـايـه و زيـربـنـاى قـانـون را در تـمـام فـصـول و اصـولى كـه هـم مـرز مـى شـونـد، بـر قـرار كـرده اسـت . از آنـجـا كـه حـاكـمـيـت اسـلام اصـل و مـلاك اسـت ، سـيـاسـت داخـلى و خـارجـى بـه گـونـه اى تـنـظـيـم شـده اسـت كـه بـا پـيـروان اديـان رسـمـى بـراسـاس اصول اسلامى و روابط انسانى برخورد شود
پیروزی انقلاب اسلامی که در سایه وحدت افراد ملت و اقشار و طوایف آن در اسلام به تحقق پیوست، موجبات وحدت ملل مسلمان را فراهم کرد. این وحدت به صورت حرکت و نهضت اسلامی علیه طاغوت و سلطه‌های اشغالگران و استعمار منجر به پیروزی انقلاب اسلامی شد. در مقابل استعمارگران، از دو طریق در صدد جلوگیری از وحدت رو به رشد ملت‌های اسلامی بر آمدند:
تقویت تعصب نژادی و قومی و طایفه‌ای یا ملی گرایی
تحریک تعصبات فرقه‌ای یا شیعه و سنی
چه کسی این روزها را هفته وحدت نامید؟
امام خمینی (ره) در واکنش به این ت خصمانه فرمودند: «از ملی گرایی خطرناک‌تر و غم انگیزتر، ایجاد اختلاف بین اهل سنت و جماعت با شیعیان و القای تبلیغات فتنه انگیز و دشمن ساز بین برادران اسلامی است. بحمدالله تعالی در انقلاب اسلامی ایران هیچ اختلافی بین دو طایفه وجود ندارد و همه با دوستی و اخوت در کنار هم زندگی می‌کنند، اهل سنت که در ایران جمعیتش بی شمارند و در اطراف و اکناف کشور زیست می‌کنند و دارای علما و مشایخ بسیار هستند با ما برادر و ما با آنها برادر و برابریم و آنان با نغمه‌های نفاق افکنانه‌ای که بعضی جنایت کاران و وابستگان به صهیونیسم و آمریکا ساز نموده اند، مخالف اند. برادران اهل سنت در کشور اسلامی بدانند که عمال وابسته به قدرت‌های شیطانی بزرگ خیرخواه مسلمین و اسلام نیستند و لازم است مسلمانان از آنان تبری کنند و به تبلیغات نفاق افکنانه آنان گوش فرا ندهند. من دست برادری به تمام مسلمانان متعهد جهان می‌دهم».
بر این اساس، چون روز ولادت پیامبر اکرم (ص) طبق روایات شیعه ۱۷ ربیع الاول و طبق روایات برادران اهل سنت ۱۲ ربیع الاول است و برگزاری دو جشن چندان خوشایند نیست، در ۶ آذر ۱۳۶۰ طی پیامی از طرف قائم مقام رهبری روزهای دوازدهم تا هفدهم ربیع الاول هر سال قمری به عنوان هفته وحدت اعلام شد تا در ایران و سراسر جهان اسلام با تشکیل اجتماع و کنگره اسلامی و جشن، ضمن تحکیم وحدت و برادری اسلامی، به پیشبرد انقلاب جهانی اسلام کمک شود، از آن زمان تا کنون در ایران و سایر کشورهای اسلامی هفته وحدت با شکوه تمام برگزار میشود.
نکات مرتبط با هفته وحدت
در این رابطه توجه به نکات زیر حائز اهمیت است:
هفته وحدت و اتحاد شیعه و سنی
منظور از وحدت شیعه و سنی کنار گذاشتن مسائل اختلافی و تکیه بر مشترکات و مبنا قرار دادن آنها در تعامل با یکدیگر و در مسائل مربوط به جهان اسلام و صحنه بین المللی است؛ به گونه‌ای که مسلمانان فارغ از اختلافات و با پرهیز از تفرقه در مسائل جهان اسلام هم سو و هم جهت حرکت کنند. به تعبیر دیگر اختلافات مانع از اخوت اسلامی و وحدت صفوف مسلمین در برابر دشمنان نیست. از این رو معنای اتحاد شیعه و سنی دست برداشتن و کوتاه آمدن از اصول و اعتقادات خویش نیست بلکه در عین وجود اختلافات زمینه تعامل و جهت گیری یکسان در مسائل کلی و بین المللی در میان آنها وجود دارد به همین جهت مطابق قانون اساسی «دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است ت کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پیگیر به عمل آورد تا وحدت ی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد». مقام معظم رهبری فرمودند: «معنای اتحاد بین ملت‌های اسلامی این است که در مسائل مربوط به جهان اسلام همسو حرکت کنند و به یکدیگر کمک کنند و در داخل این ملت‌ها سرمایه‌های خودشان را بر علیه یکدیگر به کار نبرند».
لزوم و ضرورت وجود هفته وحدت
در شرایطی که دشمنان اسلام تمام تلاش خویش را برای مبارزه و مقابله با اسلام به کار بسته و آشکارا اعلام می‌کنند «جهان اسلام در قرن بیست و یکم یکی از مهمترین میدان‌های زورآزمایی ت خارجی آمریکاست» و «تقابل اصلی آینده جوامع بشری برخورد فرهنگ اسلامی و فرهنگ غربی است». تأکید بر مسائل اختلافی و تفرقه میان صفوف مسلمانان منطقی نیست. در زمانی که مسلمانان می‌توانند با توجه به جمعیت بیش از یک میلیارد نفر و منابع و امکاناتی که در اختیار دارند به عنوان یک قدرت تأثیرگذار در صحنه بین المللی مطرح باشند پرداختن به اختلافات و مسائل تفرقه انگیز نتیجه‌ای جز به هدر رفتن سرمایه‌ها و استفاده دشمن از این اختلافات، نخواهد داشت.
هفته وحدت و اخوت اسلامی
اسلام مسلمانان را امت واحده خوانده است: «ان هذه امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون»؛ و مؤمنان برادر یکدیگر معرفی شده اند: «انما المؤمنون اخوه فأصلحوا بین اخویکم». قال الصادق (ع) «المسلم اخ المسلم»؛ بنابراین اختلاف در پاره‌ای از مسائل مانع اخوت اسلامی و وحدت مسلمانان نمی‌شود وقتی اسلام به مسلمانان سفارش می‌کند که با پیروان ادیان آسمانی و مکاتب دیگر بشری با عدل و مسالمت رفتار شود و آنان را به مشترکات توجه می‌دهد «قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الا نعبد الا الله ولا نشرک به شیئا ولا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله فان تولوا فقالوا شهدوا بانا مسلمون؛ بگو‌ای اهل کتاب بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است که جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم و بعضی از ما بعضی دیگر را غیر از خدای یگانه به خدایی نپذیرد هرگاه سرباز زنند بگویید گواه باشید که ما مسلمانیم». آیا مسلمانان نباید با توجه به مشترکات و کنار گذاردن اختلافات با یکدیگر با مسالمت و عدل رفتار کنند؛ بنابراین با توجه به آنچه بیان شد روشن است که وحدت میان مسلمانان و اتحاد بین فرق اسلامی امری لازم و ضرروی است هر چند ممکن است اهمیت این امر در شهرهای مرکزی ایران و مناطق شیعه نشین محسوس نباشد، اما در مناطق مرزی ایران و نقاطی که شیعیان و اهل تسنن در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند همچنین در صحنه بین المللی و مناسبات کشورهای اسلامی با یکدیگر وحدت و اتحاد بین مسلمین و پرهیز از اختلافات ضرورت و اهمیت این امر به خوبی قابل درک است امام خمینی در این زمینه فرمودند: «امروز اختلاف بین ما تنها به نفع آن‌هایی است که نه به مذهب شیعه اعتقاد دارند و نه به مذهب حنفی و یا سایر فرق آنها می‌خواهند نه این باشد نه آن راه را این طور می‌دانند که بین شما و ما اختلاف بیندازند
محترم گرانمایه جناب آقای حاج یحیی رحیملو
برخود لازم می‌دانم؛ انتصاب جناب عالی رابه سمت شهردار شهراقبالیه تبریک عرض نمایم. امید است در سایه تأییدات الهی، در این عرصه خطیر و خدمت به مردم فهیم وقدرشناس شهراقبالیه سربلند باشید.
با شهادت یازدهمین اختر امامت، در حالی که بیش از پنجاه بهار از عمر شریفشان سپری نشده بود، امامت حجت الهی آغاز شد.
معتمد در ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری قمری به واسطه یکی از نزدیکان خویش، امام حسن عسکری (ع) را با زهر مسموم کرد و امام در اثر آن، چند روز در بستر بیماری قرار گرفتند و در این ایام معتمد پیوسته پزشکان درباری را بر بالین امام می‌فرستاد تا مردم گمان کنند که حضرت از بیماری طبیعی رنج می‌برد. او می‌خواست از طرفی ضمن مداواى حضرت (ع) و کسب وجهه عمومى، از طریق مأمورانش اوضاع و شرایط را زیر نظر بگیرد و رفت و آمد‌ها را تحت کنترل در بیاورد تا آنها اگر صحنه مشکوکى در رابطه با جانشینى و امامت پس از امام حسن (ع) دیدند آن را گزارش کنند.
پس از مدت کوتاهی به دلیل تشدید بیماری، در روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری هنگام نماز صبح به شهادت رسیدند.
ایشان در بیست و هشت سالگى از دنیا رفتند و دوره امامتشان فقط شش سال طول کشید. بنابر روایات تاریخی، تمام این مدت شش سال یا در حبس و یا اگر هم آزاد بودند، اجازه ملاقات با مردم را نداشتند. در واقع ایشان از نظر معاشرت آزادى نداشتند.
مرحوم شیخ طوسی و برخی دیگر از بزرگان، به نقل از اسماعیل بن علی معروف به ابوسهل نوبختی نوشته اند: در آن روزهائی که امام حسن عسکری (ع) در بستر بیماری قرار گرفته بود، که در همان مریضی هم به شهادت نائل آمد، به ملاقات و دیدار حضرت (ع) رفتم.
پس از آن که لحظه‌ای در کنار بستر آن امام مظلوم با حالت غم و اندوه نشستم و به جمال مبارک حضرتش می‌نگریستم، ناگاه دیدم حضرت، خادم خود را (که به نام عقید معروف و نیز سیاه چهره بود) صدا کردند و به او فرمودند: ای عقید! مقداری آب به همراه داروی مصطکی بجوشان و بگذار سرد شود. همین که آب، جوشانیده و سرد شد، ظرف آب را خدمت امام حسن عسگریآورد تا بیاشامند. موقعی که حضرت ظرف آب را با دست‌های مبارک خود گرفتند، لرزه و رعشه بر دست‌های حضرت عارض شد، به طوری که ظرف آب بر دندان‌های حضرت می‌خورد و نمی‌توانستند، بیاشامند. آب را روی زمین نهادند و به خادم خویش فرمودند: ای عقید! داخل آن اتاق برو، آن جا کودکی خردسالی را می‌بینی که در حال سجده و عبادت است، بگو نزد من بیاید.
خادمِ حضرت گفت وقتی داخل اتاقی که امام (ع) اشاره نمودند رفتم، کودکی را در حال سجده مشاهده کردم که انگشت سبّابه خود را به سوی آسمان بلند نموده است، بر او سلام کردم. آن حضرت نماز و سجده را مختصر کرد. پس از پایان نماز عرض کردم که آقای من می فرمایند شما نزد ایشان بروید. در همین لحظه، کنیزی صقیل نام نزد آن فرزند عزیز آمد و دست کودک را گرفت و پیش پدرش برد. ابوسهل نوبختی گوید: هنگامی که کودک (که بسیار زیبا با چهره همچون ماه نورانی و موی سر مجعد که ما بین دندانهایش گشاده بود) نزد پدر آمد، سلام کرد و همین که چشم پدر به فرزند خود افتاد، گریست و به او فرمود: ای سید اهل بیت، مرا آب بده، همانا من به سوی پروردگار خویش می روم.
آن کودک قدح آب جوشانیده را به دست خویش گرفت و بر دهان پدر گذاشت و او را سیراب کرد. آنگاه فرمود: مرا آماده کنید که میخواهم نماز بخوانم، پس آن کودک حوله‌ای را که در کنار پدر بود، روی دامان امام (ع) انداخت و سپس پدرش را وضوء داد. و چون حضرت ابومحمّد،
امام حسن عسگری (ع)نماز را با آن حال مریضی انجام داد، روی به فرزند کردند و فرمودند: پسرم بشارت باد تو را که تویی مهدی و حجّت خدا بر روی زمین و تویی پسر من و منم پدر تو و تویی (م ح. م. د) بن الحسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن ابیطالب و پدر توست رسول خدا (ص) و تویی خاتم ائمه طاهرین و نام تو هم نام رسول خدا است و این عهدی است به من از پدرم و پدران طاهرین تو «صلّی الله علی اهل البیت ربّنا، انّه حمیدٌ مجید» و در همان هنگام به شهادت رسیدند.
روز 13 آبان که در تقویم به عنوان روز مبارزه با استکبار نامگذاری شده یادآور سه واقعه مهم در تاریخ معاصر ایران است که در سه دوره مختلف رخ داده و به همین دلیل این روز را در تاریخ کشور به عنوان روزی به یادماندنی به ثبت رسانده است.
تبعید امام خمینی(ره) به ترکیه در 13 آبان 1343، 13 آبان 1357 که روز دانش‌آموز نام گرفت و تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان 1358 عنوان این سه واقعه تاریخی است که نمی‌توان هیچ یک را از نظر اهمیت نسبت به دیگری اولی تر دانست چرا که هر کدام در دوره وقوع تاثیر گذاری خاص خود را داشته و شرایط را به نحوی تغییر داده‌اند.
تبعید امام خمینی به ترکیه 13 آبان 1343
کاپیتولاسیون یا حق قضاوت کنسولی حقی است که به اتباع بیگانه داده میشود و آنها را ازشمول قوانین کشور مصون ومستثنی می‌کند؛ درواقع در صورت ارتکاب جرم در خاک کشور، دولت میزبان حق محاکمه آن مجرم را ندارد.
کاپیتولاسیون ریشه در استعمار دارد و کشورهای استعمارگران این قانون را به کشورهای ضعیف تحت سلطه تحمیل می‌کردند؛ کاپیتولاسیون درایران طی معاهده ترکمانچای برای اتباع روسیه به رسمیت شناخته شد و پس ازآن برخی کشورهای استعمارگر دیگر، این امتیاز نامشروع را بعلت ضعف حکومت های قاجاریه کسب کردند؛ اما، کاپیتولاسیون در سال 1306، تحت فشار افکار عمومی و فضای حاکم بر روابط بین‌الملل پس از جنگ اول جهانی لغو گردید.
هنوز بیش از 3 دهه از الغای کاپیتولاسیون نمی‌گذشت که محمدرضا پهلوی احیاگر مجدد آن شد. کابینه اسدالله علم در سیزدهم مهر سال 1342، به دستور شاه، پیشنهاد آمریکا مبنی‌بر اعطای مصونیت قضایی به اتباع آمریکایی را به صورت یک لایحه قانونی در هیتت دولت تصویب کرد.
چندی بعد این خبر به حضرت امام رسید و ایشان را به خروش و فریاد واداشت به طوری که در4 آبان 1343 ایشان طی نطقی تاریخی به رسوایی این اقدام ننگین پرداختند.
فرازهایی از سخنرانی ایشان چنین بود: « . دولت با کمال وقاحت از این امر ننگین طرفداری کرد، ملت ایران را از سگ‌های آمریکایی پست‌تر کردند.
اگر چنانچه کسی یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد، بازخواست از او می‌کنند؛ اگر شاه ایران یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد بازخواست می‌کنند و اگر چنانچه یک آشپز آمریکایی شاه ایران را زیر بگیرد، مرجع ایران را زیر بگیرد، بزرگترین مقام ایران را زیر بگیرد، هیچ کس حق تعرض ندارد.». رژیم که در طول دو سالی که امام قیام کرده بودند، نتوانسته بود با هیچ شیوه‌ای، ایشان را آرام کند، تنها یک راه پیش پای خود می‌دید و آن تبعید امام بود.
در شب 13 آبان 1343، صدها کماندو به همراه مزدوران ساواک به منزل امام در قم حمله‌ور شدند ایشان را دستگیر و به تهران منتقل کردند و سپس با یک هواپیمای نظامی ایشان را به ترکیه تبعید کردند. این سرآغار هجرتی بود که 14 سال بعد پیروزی انقلاب اسلامی را به بار آورد.
روز دانش‌آموز 13 آبان 1357
در حالی که انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی(ره) به روزهای سرنوشت سازی نزدیک می‌شد همه اقشار مردم ایران از زن و مرد و پیر و جوان، سعی در ایفا کردن نقش تاریخی خود و عمل به تکلیف الهی داشتند. در این میان دانش‌آموزان و نوجوانان شور و حال دیگری داشتند.
صبح روز 13 آبان 1357، دانش‌آموزان در حالی که مدارس را تعطیل کرده بودند، به سمت دانشگاه تهران حرکت کردند تا صدای اعتراض خود را به گوش همگان برسانند.
این جوانان پر شور و خداجو، گروه گروه، داخل دانشگاه شدند و به همراه دانشجویان و گروه‌های دیگری از مردم در زمین چمن دانشگاه اجتماع کردند. ساعت 11 صبح، مأموران، ابتدا چند گلوله گاز اشک‌آور در میان این جمعیت خروشان پرتاب کردند؛ اما، اجتماع کنندگان در حالی که به سختی نفس می‌کشیدند، صدای خود را رساتر کرده و با فریاد الله‌اکبر، لرزه بر اندام مأموران مسلح شاه افکندند. در این هنگام تیراندازی آغاز شد و جوانان و نوجوانان بی‌گناه، یکی پس از دیگری، در خون خود غلتیدند. در این روز، 56 نفر شهید و صدها نفر مجروح شدند.
حضرت امام(ره) در پیامی به همین مناسبت فرمودند: «. عزیزان من صبور باشید، که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است . ایران امروز جایگاه آزادگان است. من از این راه دور، چشم امید به شما دوخته‌ام . صدای آزادی‌خواهی و استقلال‌طلبی شما را به گوش جهانیان می‌رسانم.»
به خاطر گرامیداشت یاد و خاطره شهیدان دانش‌آموز، این روز در تاریخ انقلاب اسلامی به نام روز دانش‌آموز نامگذاری شده است.
تسخیر لانه جاسوسی ـ روز مبارزه با استکبار جهانی 13 آبان 1358
در ابتدای انقلاب و زمان حکومت دولت موقت با هدف وادار کردن آمریکا به استرداد شاه و اموال ملت ایران، دانشجویان تصمیم به اشغال سفارت آمریکا گرفتند. دانشجویان از دانشگاه‌های تهران، پلی‌تکنیک، صنعتی شریف، شهید بهشتی و . گرد هم آمدند و طی یک راهپیمایی تا سفارت آمریکا از دیوارهای سفارت بالا رفته و علیرغم مقاومت محافظین و آمریکایی‌ها، سفارت را به تصرف کامل درآوردند.
در هنگام تسخیر سفارت، آمریکایی‌ها به سرعت مشغول نابود کردن بسیاری از اسناد دخالت‌ها و ارت و غارت‌های خود شدند ولی پس از تسخیر سفارت به سرعت از نابودی باقی‌مانده اسناد جلوگیری شد و بعدها اسنادی که از لانه جاسوسی آمریکا به دست آمده بود چاپ شده و در اختیار همگان قرار گرفت. به محض انتشار این خبر، مردم بسیاری با خشم و انزجار مقابل لانه جاسوسی تجمع کرده و از حرکت دانشجویان حمایت کردند.
امام خمینی(ره) نیز در پیامی این حرکت را انقلاب دوم و بزرگتر از انقلاب اول نامیدند. این حرکت دانشجویان معترض، خشم آمریکایی‌ها را برانگیخت و آنها که ناتوان از درک ملتی استقلال‌طلب و آزادی‌خواه بودند، دست به اقداماتی بر ضد جمهوری اسلامی ایران زدند؛ از آن جمله فشار آوردن به مجامع بین‌المللی مانند سازمان ملل، سازمان کنفرانس اسلامی، شورای امنیت و .، ایجاد جو منفی تبلیغاتی علیه دانشجویان مسلمان و برخی اقدامات دیگر از جمله آنهاست.
اما پس از بی‌ثمر ماندن، آنها به اقدامات جدی‌تری روی آوردند؛ از جمله قطع کامل روابط ی در 20 مهر 1359، حمله نظامی به ایران و به خاک کشورمان که به شکست مفتضحانه آنها در صحرای طبس انجامید و نیز محاصره اقتصادی و بلوکه کردن دارای‌ها و اموال ایران و. که هیچ‌کدام تاکنون درعزم ملت ایران برای مقابله با ظلم و بی‌عدالتی جهانی ومنشا اصلی آن در جهان یعنی استکبار جهانی و آمریکا خللی وارد نکرده است.
و این‌گونه نام روز 13 آبان برای همیشه در تاریخ ایران ماندگار شد.
مشکی از تن به در آرید،ربیع آمده است
خم ابرو بگشایید که ربیع آمده است
مژده ای، ختم رسل داد که آید به بهشت
هرکه بر من خبر آرد، که ربیع آمده است
دوباره آمده فصل ِ،بهار ِ ناب ِ خوش عهدی
ربیعُ الاوّل و عالَم،همه به ذکر یا مهدی
شور و شعف از عطای حضرت حق بر همه دلها مبارک
شکفتن ِلاله های فخر و عزّت در دل ِ صحرا مبارک
پیراهن سیاه ز تن دور می کنیم
آن را ذخیره کفن و گور می کنیم
اجر دو ماه گریه بر غربت حسین
تقدیم مادرش از ره دور می کنیم
درباره این سایت